Creative Writing and Education 2019 (Program of Postgraduate Studies)

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ Νικ Τζένη (Είναι πρωινό Πέμπτης. Ο Νικ και η Τζένη είναι στην τραπεζαρία, έτοιμοι να φύγουν για τις δουλειές τους.) ΝΙΚ Άφησα τα λεφτά στην τραπεζαρία. ΤΖΕΝΗ Ποια λεφτά; ΝΙΚ Τα λεφτά για την καθαρίστρια. ΤΖΕΝΗ Ποιος σου είπε να καλέσεις σήμερα την καθαρίστρια; ΝΙΚ Είναι Πέμπτη. ΤΖΕΝΗ Πέμπτη; Έχω ραντεβού με τον γυναικολόγο. ΝΙΚ Σαράντα ευρώ. Μέσα σε ένα κίτρινο φάκελο. ΤΖΕΝΗ Γιατί σαράντα; Ογδόντα παίρνει ο Κυριάκος! Και γδύνομαι και με αγγίζει και τον πληρώνω! ΝΙΚ Μην πάρεις τα λεφτά. Είναι για την καθαρίστρια. ΤΖΕΝΗ Παίρνω εγώ ποτέ δικά σου λεφτά; ΝΙΚ Ποτέ! Αλλά, εγώ πληρώνω τα πάντα στο σπίτι. ΤΖΕΝΗ Τίποτα δεν πληρώνω εγώ; ΝΙΚ Φυσικά. ΤΖΕΝΗ Επιτέλους! Είπα κι εγώ. ΝΙΚ Ψεύτικες βλεφαρίδες, καλλυντικά EsteeLauder , γόβες Oscar de la Renta , ταγερ Moschino , τσάντες Louis Vuitton , βρακιά Intimissimi , καλσόν Cal zedonia . ΤΖΕΝΗ Καλσόν… Μου πήρε η μάνα σου ένα καλσόν! 85 χρονών γυναίκα...

To GigaDrone των Ειδικών Επιχειρήσεων στάθηκε πάνω απ' τον ακάλυπτο του κουαρτέτου πολυκατοικιών. Τέσσερα βατράχια της επίλεκτης ομάδας KafkaDiving κατέβασαν με σκοινιά το sandbox με τον Γληηγόορ στην είσοδο του εργαστηρίου ξυλογλυπτικής. Τα φιλαράκια απ' τον Λόχο εκτέλεσαν με επιτυχία τις εντολές της. Η Μάσα, ντυμένη ακρίδα, πληκτρολόγησε τον 18ψήφιο κωδικό του sandbox . Μεμιάς, οι τοίχοι του έγιναν chips γαρίδας και η οροφή του ένας ιπτάμενος δίσκος cheddar . «Για επιδόρπιο, ρε γεροκοπροσκάθαρε. Γιατί σ 'έφερα;», τού' πε και αγκάλιασε τον συμπολεμιστή της σειρούλας της. Μπήκαν συγκινημένοι στο αγαπημένο τους Κέντρο Επιχειρήσεων, που λόγω της περίστασης είχε μετατραπεί σε Δειπνοσοφιστήριο Επιχειρήσεων. Στις οθόνες Διοίκησης και Ελέγχου πρόβαλαν φωτογραφίες από αποστολές της ομάδας, ενώ οι ανιχνευτήρες καπνού πιτσίλιζαν τον ντυμένο σε χρώματα παραλλαγής ορθογώνιο χώρο με αφρώδες Moscato d ' Asti . «Πεινάς, ρε αχρηστοκατσαρίδη ή τζάμπα μαγείρεψε ο καπετάν ...

Πάνε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες από τότε που πάτησα το πόδι μου σ' αυτόν τον πλανήτη. Παρατηρώντας τις παιδικές μου φωτογραφίες βλέπω ένα ξερακιανό κοντοκουρεμένο κορίτσι, με πράσινο σορτς, ίδιο με τα αγόρια της ηλικίας μου. Θυμάμαι τα παιχνίδια στις αλάνες και γελάω. Θυμάμαι τα καλοκαίρια στα καπνοχώραφα και το «Δεν έχω» της μάνας μου σε κάθε μου λαχτάρα και πονάω. Κουβαλούσα πάντα έναν αντιδραστικό χαρακτήρα και τις ταμπέλες του αντάρτη και του νευρόσπαστου. Στο γυμνάσιο έκανα την πρώτη μου επανάσταση, συστήνοντάς με στους συμμαθητές ως «Έφη». Μεγάλη υπόθεση να αλλάζει το όνομά του ένα παιδί από βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια. Ήμουν ανήσυχη, ανακατευόμουν με πολλά κι όταν τα κατακτούσα έχανα γρήγορα το ενδιαφέρον μου. Εξακολουθώ να βρίσκομαι σε μια διαρκή επανεκκίνηση. Στην εφηβεία μου ερωτεύτηκα τον τρόπο ανάλυσης της διαδικασίας απογείωσης και προσγείωσης ενός αεροπλάνου από τα χείλη του Καθηγητή Πληροφορικής. Από τότε, λατρεύω τα αεροπλάνα, τα ταξίδια, την μαθηματική και λογι...