Βιογραφία - Αριάδνη Δάντε

Πάνε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες από τότε που πάτησα το πόδι μου σ' αυτόν τον πλανήτη. Παρατηρώντας τις παιδικές μου φωτογραφίες βλέπω ένα ξερακιανό κοντοκουρεμένο κορίτσι, με πράσινο σορτς, ίδιο με τα αγόρια της ηλικίας μου. Θυμάμαι τα παιχνίδια στις αλάνες και γελάω. Θυμάμαι τα καλοκαίρια στα καπνοχώραφα και το «Δεν έχω» της μάνας μου σε κάθε μου λαχτάρα και πονάω. Κουβαλούσα πάντα έναν αντιδραστικό χαρακτήρα και τις ταμπέλες του αντάρτη και του νευρόσπαστου. Στο γυμνάσιο έκανα την πρώτη μου επανάσταση, συστήνοντάς με στους συμμαθητές ως «Έφη». Μεγάλη υπόθεση να αλλάζει το όνομά του ένα παιδί από βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια. Ήμουν ανήσυχη, ανακατευόμουν με πολλά κι όταν τα κατακτούσα έχανα γρήγορα το ενδιαφέρον μου. Εξακολουθώ να βρίσκομαι σε μια διαρκή επανεκκίνηση. Στην εφηβεία μου ερωτεύτηκα τον τρόπο ανάλυσης της διαδικασίας απογείωσης και προσγείωσης ενός αεροπλάνου από τα χείλη του Καθηγητή Πληροφορικής. Από τότε, λατρεύω τα αεροπλάνα, τα ταξίδια, την μαθηματική και λογική σκέψη και τη διδασκαλία. Φοιτήτρια στο Τμήμα Πληροφορικής κατάλαβα πως είχα μεταδοτικότητα, μιας και όλοι οι συμφοιτητές μου ζητούσαν τις σημειώσεις μου και με έψαχναν, για να τους λύνω απορίες. Άρχισα να παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα σε φοιτητές Πανεπιστημίων. Δούλευα διαρκώς. Προσλήφθηκα γρήγορα από ιδιωτική εταιρία κι από τα 22 ανεξαρτητοποιήθηκα οικονομικά. Είχα. Είχα για μένα και για τη μάνα. Στα 24 συνάντησα τον έρωτα στα καστανά μάτια ενός δίμετρου ΝοτιοΑφρικάνου και του έκανα πρόταση γάμου μέσα σε 20 μέρες. Αποκτήσαμε δυο υπέροχους θησαυρούς κι έτσι, πλέον, είμαι η μάναtasking του Chris και του Αναστάση. Ακολούθησαν τέσσερις θάνατοι. Για να ξεφύγω από την ένταση του πόνου κρύφτηκα στο καταφύγιο των σκέψεων. Κι ένα πρωί, έστειλα ένα διήγημα σε ένα διαγωνισμό. Έπρεπε να το υπογράψω με ψευδώνυμο. Έτσι, ξαναγεννήθηκα. Ως Αριάδνη. Από τότε, αγαπώ τις παραμυθένιες ιστορίες τις Αριάδνης και την κουβαλάω μαζί μου.

Για την ιστορία, με βάφτισαν Ευτυχία.